Een kijkje in het hoofd van een tekstschrijver

Deel 1: hoe ontstaan mijn teksten?

Iedereen kan toch schrijven?

Dat dacht ik in ieder geval altijd.

Tot ik erachter kwam dat niet iedereen het ook léuk vindt om te schrijven.

Ik wel.

Vertalen en vastleggen

Ik vind het leuk om mijn waarnemingen te vertalen naar woorden.

Ik hou van vastleggen.

Dat geeft me overzicht en structuur.

En als ik het opgeschreven heb kan ik het loslaten.

Ik schrijf om mijn gedachtes te ordenen. Ik schrijf als ik een afweging maak.

Maar ook om in te tappen op mijn ‘hogere’ bewustzijn.

Dat klinkt dan wel heel zweverig, maar op die manier krijg ik antwoorden op vragen waarvan ik in eerste instantie niet weet dat ik de antwoorden in mij heb.

Vormgeven en vastleggen

Schrijven is voor mij een manier om vorm te geven.

Het vangen van een sfeer.

Het onvangbare als je ergens zelf niet bij bent geweest.

Dat doe ik door verslagen te maken.

Van bijvoorbeeld evenementen of interviews.

Of samenvattingen van boeken.

Profielschetsen maken. En zorgen dat het onderwerp van profiel zichzelf terug herkent in de tekst.

Ook al heb ik geen letterlijk beeld beschreven van de persoon, het bedrijf of het onderwerp.

Hoe doe ik dat dan?

Ik kruip onder je vel. Dat klinkt eng, maar dat is het niet.

Ik stel vragen en luister.

Er vormt zich een beeld, een gevoel, een essentie in mijn hoofd.

Die kern zet ik om naar tekst.

Daarbij houd ik ook het doel of de doelgroep van de tekst in gedachten.

Zo kan je via tekst een duidelijk beeld geven van wie je bent en wat je voor iemand kan betekenen.

Wil je ook een keer -vrijblijvend- meemaken hoe ik onder je vel kruip? Stuur me dan snel een email. Dat kan naar .

Dit artikel heb ik trouwens met de hand geschreven, lees mijn artikel: Blind of met de hand?